SPIERSPANNING BIJ TIETZE

Het is echt niet raar dat je last van verhoogde spierspanning hebt bij Tietze. De aandoening zit meestal precies op het kraakbeen dat de ribben aan je borstbeen verbindt. Veel bewegingen zijn daardoor erg pijnlijk om uit te voeren. En òf je daar gespannen van wordt!

De pijn straalde uit naar mijn arm. Stel dat het toch mijn hart is. Deze gedachte heeft me verschillende paniekaanvallen bezorgd. Ik was zo bang en bezorgd.

Tietze en spierspanning
Tietze veroorzaakt regelmatig stress en hogere spierspanning. De hogere spierspanning zorgt voor hoofdpijn en pijn in je middenrif en kaken. Gelukkig is daar wat aan te doen. Misschien niet aan Tietze, maar wel aan de manier hoe je erop reageert. 

Omgaan met Tietze (mijn verbeterpunten)

1. Het het aanleren van een goede lichaamshouding 
2. Het aanleren van een goede ademhaling zodat ik mijn ademhalingsspieren niet overbelast.

Cursus spierspanning

Ik heb besloten om een online cursus te volgen, na het lezen van Nicole's artikel: Syndroom van Tietze en hyperventilate. 

HALF UURTJE WANDELEN MET TIETZE

 Uit: Zorgboek Tietze en Costochondritis

 

Om een goede gezondheid te behouden of om op te bouwen is het nodig elke dag minstens een half uur matig intensief  te bewegen. Matig intensief bewegen hoeft niet te betekenen: sporten. Je kunt ook denken aan wandelen (niet slenteren) en fietsen.

Het uitgangspunt s altijd de hoeveelheid inspanning die je nu aan kunt. Misschien is dat een 'klein 'ommetje, misschien een paar kilometer wandelen of misschien een klein eindje fietsen. Wat je niveau ook is, vanaf dat punt kun je gaan opbouwen. Opbouwen wil zeggen: stap voor stap intensiever gaan bewegen. Steeds een paar minuten langer gaan bewegen steeds ene paar honderd meter verder lopen. Probeer stap voor stap daar naar toe toe te werken.

Wandel een half uur
In december ben ik begonnen met de challenge: een half uurtje wandelen per dag. Deze halfuurtjes in de buurt doen me zo goed! Ook als je last van hyperventilatie of paniekaanvallen heb is dit heel fijn. Dat merkte ik gisteren. Na een kilometer wandelen zakte mijn middenrifpijn en voelde ik de spanning van me afglijden. Dat is ook beter voor mijn (lastige) ribben natuurlijk. Lekker diep ademhalen en wat foto's maken onderweg van winterbloeiers of andere leuke dingen.

Doe je mee?

BEN JIJ ZO GEKROMPEN?

Het vervelende van pijn is dat het zo onverwacht komt. Heb ik ooit over mijn bekkenproblemen geschreven waar ik last van heb (door mijn hypermobiliteit).

Het overkomt me geregeld dat mijn man zegt: ben jij nou zo gekrompen of ben ik  een paar centimer gegroeid? Ik moet er vaak om lachen maar echt leuk is het natuurlijk niet. Ik lijk iets kleiner doordat mijn SI gewricht scheef staat. 

Dat kan per dag verschillen.

De laatste twee weken heb ik weer veel last. Waar het van komt? Alweer door het fotograferen. Simpel: ik kniel neer op één knie en maak een foto.

Als mijn SI gewricht scheef staat, gaat alles in mijn lijf een beetje uit verhouding. Ik krijg last van mijn linkerheup en mijn rechterknie (rara). Mijn ribben gaan meedoen en de aanhechtigen naar het borstbeen ook. Op dit moment kan ik niet mijn linker been over mijn rechter slaan, als ik zit. Andersom wel.

Stinkin thinkin

Het meest nare is dat ik er zenuwachtig van wordt. Of ik word erg negatief naar mezelf toe. Iemand noemde deze gedachten ooit stinkin thinkin. Psychologen zouden deze gedachten 'irrationeel' noemen, omdat ze in werkelijkheid weinig of geen basis hebben en niet waarheidsgetrouw zijn. 

Hot News: tegenwoordig laat ik me minder beetnemen door deze gedachtevirussen omdat ik meer open ben geworden. Ik vertel dat ik niet mee durf met een uitje omdat ik bang ben dat ik het verpest, ik vertel mijn man (hij zag het zelf al) dat ik waarschijnlijk geen lange wandeling aankan omdat ik last van mijn bekken heb.

Openheid

Door openheid bewaak ik mijn grens en aanvaard ik het probleem zonder mezelf naar beneden te halen. Wat mijn rug betreft: ik doe mijn oude oefeningen. En als ik het zelf niet goed krijg moet ik toch echt naar de fysio (waar ik van baal).

3 tips tegen negatieve denken

• Ik schrijf mijn negatieve gedachten op papier. Dit geeft me de kans om ze uit mijn hoofd te krijgen, waar ik ze objectiever kan bekijken.
• Ik beeld me in dat ik aan een beekje zit. Op het water drijven blaadjes. Iedere negatieve gedachten die in me opkomt, dump ik op een blaadje en laat het zo wegdrijven met de stroom mee.
• Jouw tip 💬

SLAPEN MET TIETZE

Speelt Tietze weer op? Dan heb je misschien moeite met slapen. Hoe lig je lekker, hoe niet? Wat kun je doen om de pijn te verminderen?

Thirza schreef ooit op mijn Facebookpagina:

Zorg dat je niet te veel "krom" ligt in bed als je op je zij slaapt. Ik doe dat door een kokervormig kussentje te omarmen in mijn slaap. 

Zelf ga ik op mijn rug liggen als ik pijn heb. Omdat de zwelling en pijn van het kraakbeen vaak aan aan de voorkant zit, ervaar ik dan de minste pijn. Heb jij ook een tip? Deel die dan gerust onder dit bericht.

WANDEL JE FIT

Frozen Shoulder. Wat heb ik een pijn gehad. En wat duurde het lang voordat ik echt geen pijn meer had.

• Frozen Shoulder berichten

18 februari 2019 schreef ik: 

Het gaat precies volgens het boekje, zei hij. Alleen ben ik niet zo ver als ik dacht. Ik kreeg heel erg simpele (!!!) oefeningen mee. Ik wil graag meer maar dat mag nog niet. Belangrijkste is dat ik niet door de pijngrens heen ga.

Een maand later overleed mijn vader. Daarna ben ik minder actief geweest op mijn blog. Nu ik teruglees vind ik het leuk om te vertellen dat ik echt geen last meer heb van mijn schouder en arm.

Ik ben aan het wandelen geslagen (met stokken, met een rugzak op mijn rug). En ik denk dat vooral het lopen met wandelstokken ervoor gezorgd heeft dat de beweeglijkheid van mijn schouder terug is! Een aanrader dus voor wie in de herstelfase zit van een Frozen Shoulder.

Ga wandelen!
Hieronder mijn keuze aan wandelspullen 

• wandelstokken
• rugzak 
• waterdichte schoenen

KNUFFEL ME (NIET TE HARD)

Iets wat heel stom is. Dat ik pijn krijg van te hard knuffelen. En het is vaak zo lief bedoeld. Spontane mensen knuffelen graag. Ze slaan hun armen om je heen als ze je begroeten. Trekken je tegen hun borst.

Of zoals hieronder op het plaatje 💕

Het kost me een week om van de pijn af te komen. Daarom draai ik meestal mijn schouder iets naar achter, wanneer iemand me te hard knuffelt. Ik probeer afstand te scheppen. Maar het lukt niet altijd. Soms vergeet ik het.

Knuffel me.
Maar niet te hard.