Gauw neem ik met wat kwark twee paracetamol. Ik hoop dat de pijn zo zakt.
Ik weet dat ik beter wat oefeningen moet doen.
Ik heb een kleine bal in mijn slaapkamer. Kinderspeelgoed. Die leg ik op mijn bed neer.
Het is een simpele oefening. Ik ga er op liggen. De bal precies tussen mijn schouderbladen. En dan heel ontspannen liggen met de schouders afhangend naar beneden toe. Dat is goed om de kraakbeenverbindingen tussen ribben en borstbeen ruimte te geven.
Ik doe het. Maar het lukt niet. De tranen schieten in mijn ogen. Auw, auw! Mijn schouder! Frozen shoulder weet je nog? De pijn in mijn schouder is heftiger dan mijn Tietze-aanval. Ik rol van de bal af op mijn goede zij.
Laat het over gaan, laat het over gaan, denk ik.
De pijn in mijn schouder ebt weg.
Maar Tietze blijft over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten