zaterdag 25 augustus 2018

TIETZE EN ANDERE PIJN

Het vervelende is dat ik niet alleen die rare pijn in mijn ribben heb. Vanaf tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik last van mijn bekken. Dat is nooit meer helemaal overgegaan. Ik heb er wel therapie voor gehad en mijn bekken is rechtgezet omdat het scheef stond.

Mijn rechterschouder deed moeilijk. Het was een ontsteking volgens de dokter. Ik kreeg er een spuit in, die niets uitwerkte en waar ik verkeerd op reageerde. Door te fitnessen hield ik de spieren van mijn andere schouder op sterk.  De huisarts zei dat ik ook van de andere kant last kon krijgen. Dat wilde ik voor wezen.


Mijn heup begon daarna. Ik kreeg koorts. 
Driedaagse koorts. 

De dokter vond het nodig dat ik me liet onderzoeken naar Lyme. Maar ik had geen Lyme.

Hij stuurde me door naar een orthopedisch chirurg. Alles was goed. Er waren wat kalkkristallen te zien. Verder vond hij mijn knie - en heupgewrichten erg flexibel. Dat had hij niet vaak gezien.

Mijn heuppijn is overgegaan na een half jaar. Ik heb bijna geen bewegingsbeperking meer en kan weer zwemmen. En weer winkelen. 

Dit geeft aan, dat ik altijd wel wat pijntjes heb gehad, waar ik mee leerde dealen. 

Ik vergeet te zeggen dat in de loop van de jaren ook nog door reumatoloog gezien ben. Daar werden reuma en fibromyalgie uitgesloten. Er werd geen bloedonderzoek gedaan maat wel foto's gemaakt. Het rare was dat ik ook een echo van mijn (goede) schouder moest maken van hem. Hij hoorde iets, voelde iets. Beetje nauw, zei hij. Als ik ooit eens last kreeg mocht ik terugkomen.

Deze dingen vonden plaats voordat ik de huisarts zei dat ik Tieze had

Wat een gezeur eigenlijk. 
Ik leef.
En af en toe heb ik last van mijn spieren, bekken, schouders, ribben.
De pijn in min borstbeen en ribben heeft nu een naam.

Ik bedenk me ook dat ik als kind een auto-ongeluk heb meegemaakt. Het was een flinke klap. Een kettingbotsing. Sommige onderzoekers zeggen dat kleine verwondingen aan de borstwand kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van Tietze.

Hè, zit ik nou toch naar een oorzaak te zoeken?

donderdag 9 augustus 2018

CITAAT FRITS DE WINTER

UitDe pijn de baas

Als je een extra inspanning levert, is de reactie vaak pijn. de conclusie is dan te snel en te vaak: dat had ik niet moeten doen. Je hebt echter zinvolle pijn en zinloze pijn. Bij zinvolle pijn is er een relatie tussen de extra inspanning en de extra pijn. Zinloze pijn is pijn die te maken heeft met onderbelasting, met frustration en ergenis. Van zinvolle pijn kun je iets leren. Het gaat erom dat jezelf regelmatig binnen je grenzen belast. Door overbelasting worden de pijnklachten opgeroepen, maar niet belasten (bewegingsangst) leidt tot kracht - en conditieverlies. Net als bij topsport dien je de pijn systematisch en verantwoord op te zoeken en zo je grenzen iets te verleggen.


  • Hoofdstuk 2: pagina 35-47

maandag 6 augustus 2018

WEG MET TIETZE

Ik heb het in een laadje weggestopt.

Ik dacht: mijn vriendin is pas ziek. Zij heeft reuma en dat is aantoonbaar in je bloed. En wat die man met parkinson in onze kerk? Hij gaat steeds slechter lopen. Hij is zo zichtbaar ziek!


Ik niet.
Daarom!
Tietze is onzichtbaar.
Consto ook.

Ik stopte mijn 'label' in een laadje en als ik pijn had nam ik een pijnstiller. Ik deed er ook een beetje lacherig over tegen mijn man. "Tietze is niet echt", zei ik dan. "Weet je, het zit gewoon tussen m'n oren." 

Ja, ik heb pijn.
Maar niet altijd.
Hoe erg is een beetje pijn nou?.

En zo focuste ik me op de mooie dingen.. Zo ben ik. Ik ben iemand die altijd lichtpuntjes ontdek. Eén zo'n lichtpuntje is dat ik niets ergs heb.