Ik dacht: mijn vriendin is pas ziek. Zij heeft reuma en dat is
aantoonbaar in je bloed. En wat die man met parkinson in onze kerk? Hij gaat steeds slechter lopen. Hij is zo zichtbaar ziek!
Ik niet.
Daarom!
Tietze is onzichtbaar.
Consto ook.
Ik stopte mijn 'label' in een laadje en als ik pijn had nam ik een pijnstiller. Ik deed er ook een beetje lacherig over tegen mijn man. "Tietze is niet echt", zei ik dan. "Weet je, het zit gewoon tussen m'n oren."
Ja, ik heb pijn.
Maar niet altijd.
Hoe erg is een beetje pijn nou?.
En zo focuste ik me op de mooie dingen.. Zo ben ik. Ik ben iemand
die altijd lichtpuntjes ontdek. Eén zo'n lichtpuntje is dat ik niets ergs heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten